ondertitel

Mijn blogtitel is er 1 zonder veel poespas en met een alleszeggende ondertitel.
adriën, een naam waar ik trots op ben, naam van mijn meter, mijn 'peteke', mijn bomma, een bijzondere vrouw met een bijzonder leven.
Pelgrim voor het leven, zo voel ik me. Zoals in het lied 'Onderweg' van Willem Vermandere. (zie tekst elders)
... en met een mening. Hier wil ik wat kwijt, wat me bezig houdt, wat me treft. Gewoon zonder pretentie, ik duim voor heel wat inspiratie.
Eerdere blogs (zie lijst elders) brachten iets of iemand in de picture en maakten essentieel deel uit van mijn pelgrimservaring. Deze keer niks van dat alles.
De acties 'Compostela For Kenia', 'Kom op tegen kanker', 'Broederlijk delen', 'Ziekenzorg', het was het allemaal meer dan waard. Ik lees ze graag terug al zou ik niet alles nog hetzelfde schrijven.
Buen Camino!

... tot slot

... tot slot
Deze Caminho Português da Costa was een voltreffer. Méér, ik wil hem bij leven en welzijn eens overdoen en herbeleven.
Vandaag is het nog een relatief weinig gekende tocht. Daar zal zeker verandering in komen volgende jaren, samen met pijlen en albergue's. De kust lijn is schitterend en een foutloze gps.
Heb genoten van de zuivere oceaanlucht, de bergen rechts, de golven links.
Portugezen zijn een bijzonder aimabel, vriendelijk volk. Een jonge spotter aan de luchthaven die ons 'Bon Caminho' zwaait, de juffrouw van de receptie in Vila Praia de Ancora die zich uitvoerig excuseert dat ze de kamer echt niet lager kan verkopen aan pelgrims, de meid van de pastoor in Viana do Castelo die zich de benen onder haar lijf loopt voor de sleutel van het kastje waar de stempels liggen, de jonge kelner in Vila Nova de Cerveira die ons met veel verhaal bedankt met een stevige handdruk, de boer in Esposende die me uitlegt waarvoor het zeewier moet dienen. Enkele lieve mensen die door mijn hoofd flitsen.
Miste toch wel de sfeer die verbonden is aan Camino. Medepelgrims zijn toch echt welgekomen. TE druk is niet goed, TE kalm evenmin. Maar ja, dat is eigen aan het leven zeker.

... veel dank, muchas gratias, muito obrigado
op de eerste plaats aan lezers van deze blog. Hopelijk gaf het weer wat deze tocht voor mij betekende. Dank aan mijn stapmaatje Paul, voor de vele ogenblikken samen aan tafel, in de albergue, onderweg, voor het derde jaar op rij. "We hebben nog steeds geen ruzie gemaakt." grapt hij tegen collega's.
... en 'last but not least' het thuisfront, mijn schatje voor wie ik het best kado ben. Wederzijdse kado's.

van harte,

woensdag 3 september 2014

Vila do Conde - Esposende
Je verwacht het niet midden in stad maar we worden al van heel vroeg gewekt door hanengekraai. Barcelos ligt nochtans niet in de buurt. De pijlen zijn we gisteren kwijt gespeeld dus bepalen we zelf onze route. Zoek de dijk op en wanen ons in Blankenberge. Na enkele kilometers zijn de pijlen er terug en stappen als we de stad achter ons gelaten hebben een prachtig stukje Camino langs de kust. Namiddag worden we achter de duinen geleid door enkel landbouw gebied, kleinschalig weliswaar maar voor de mensen hier van kapitaal belang. Leer wat bij want weet nu dat zeewier aangewend wordt als bemesting.
De enige pelgrims (3) die we al ontmoet hebben stapten in de tegenover gestelde richting, naar Fatima maar vandaag vinden we eindelijk iemand die ook richting Compostela stapt. Selina, een jonge Duitse die tot Valença wil stappen en daarna via de klassieke Camino terug naar Porto. Krijg nog wat interessante info van haar via Bluetooth.
Na 25 km belanden we om 6 uur eindelijk in een albergue in Marinhas. We hadden wel een vermoeden maar dat het zo kalm was? We zijn de enige pelgrims in een nette albergue van het Portugees genootschap. Na douchen naar het restaurant en daar begaan we een flater. We bestellen beide "Polvo" en verwachten kip op ons bord. Vraagt die ober ook nog of we graag de overschot mee naar huis willen. Nee, inktvis je moet er liefhebber voor zijn. Maar we gaan niet klagen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten