Santiago de Compostela
Als het thuis dagen en dagen regent vinden we dat bijna normaal. Belgisch weer zeggen we dan. Als het hier dagen en dagen regent, dan is dat helemaal normaal, alleen hier is het 'gietende' regen zonder ophouden. We moeten dus niet klagen.
In stromende regen naar de kathedraal, op tijd voor een goede plaats. Geen gezwier vandaag. Och, daar komen we toch niet voor. Ik heb goed zeggen natuurlijk want zag het meermaals, de botafumero (het beroemde wierookvat van meer dan 50 kg). Denk soms aan de constructie en mag er niet aan denken als dat wierookvat ooit moest losschieten.
Spaanse mis maar mijn enkele jaren Spaanse les helpen me hier en daar en de Latijnse gezangen ken ik nog van vroeger. Ik geniet telkens van de vredeswens. Een lieve mevrouw die toevallig naast me staat geeft me prompt 3 kussen. Een handdruk, een lach, een knuffel, tekens van vrede en  mekaar graag hebben en zien.
Namiddag ga ik terug in mijn eentje naar de kathedraal. Ik maak mijn rugzak leeg en vraag hulp en sterkte voor goede voornemens én ... brand een kaars voor het welslagen van een pelgrimstocht met ziekenzorg volgend jaar.
Ook even langs de Franciscaanse kerk. Je ontvangt daar ook een soort Compostela omdat de franciscaanse gemeenschap dit jaar 800 jaar pelgrimage naar Sint Franciscus van Assisi viert. Leuk mee genomen.
Hoog kerkgebouw waar toevallig het orgel wordt bespeeld net als we er zijn. De klanken komen hier uitstekend tot hun recht. Orgelklanken hebben iets hemels.
Ook een belletje naar thuis. "Kadokes?" "Nee schat, kom jij maar vlug terug, jij bent het kado".
's Avonds nog vlug een kebab. Morgen een lange dag die 's morgens al begint met wachten. Adios Santiago, adios Compostela. Volgende week komen er mooie foto's, evaluatie en dankwoord.

Faramello - Santiago de Compostela
Sinds Paul met zijn voeten in dat thermaal 'voetbad' gezeten heeft is hij een herboren man. De problemen zijn quasi helemaal van de baan. Zelf ben ik ook blij om toe te komen op de Plaza de Obradoiro. De laatste dagen waren afmattend voor mij, einde krachten. Medicatie en inspanning is geen goede combinatie. Telefoontje naar het thuisfront, busstation en albergue. 's Avonds tafelen we samen met Limburgse vrienden die ook de Portugese Camino vanuit Tui gestapt hebben. Dankjewel Egfried voor de uitnodiging. Morgen naar de kathedraal en hopelijk blijft het een beetje droog want het giet hier al enkele dagen pijpenstelen.

Valgas - Faramello
Galicië is de groenste provincie van Spanje. Het heeft vannacht stevig geregend en de vooruitzichten zijn niet enkel somber maar ook nog koel. Je hoort ons niet klagen want de voorbije weken kregen we geregeld 30 graden en meer voorgeschoteld. De laatste dagen zullen dus fris en nat worden. De Camino slingert tussen vredige dorpjes nu eens links dan weer rechts van de hoofdweg naar Santiago. Dit is genieten. Santiago komt nu echt dichtbij. Morgen nog 13 km. In de regen, het kan ons niet deren. Ik kijk er naar uit. Het einde in zicht. De laatste dagen heb ik de moed wat moeten bijeen scharrelen.

Briallos - Valgas
Het traject loopt volledig in de natuur. Eerst moeten we wel Caldas de Reís doorkruisen én halt houden bij het thermaal bad. We dachten ff onze voeten bij het standbeeld te soppen. Nee hoor, net geklede heer stuurt ons wat verderop naar een wasplaats. Hij suggereert zelfs om er in te duiken. De verleiding is sterk. Maar ja, zie je me zo midden in 't stad .... Maar bij leven en welzijn, de volgende keer doe ik een zwembroek aan. Heerlijk wat heilzaam dampend water voor de voeten kunnen betekenen. Het wordt een lange stop en vergeten de tijd.
Nog vóór we Valgas bereiken halen we Mark in. Een rasechte West-Vlaming uit Nieuwpoort, 81 jaar, een kleurrijk figuur. Hij is fel geïnteresseerd in wat wij gedaan hebben: de Camino Português da Costa. Het komt op zijn verlanglijstje. Hij begon aan zijn eerste Camino op 67 jarige leeftijd. Ik wens hem nog veel stapgenot.

Pontevedra - Briallos
13 graden deze morgen, 20 minder dan gisteren. Krijg een leuk telefoontje van Stan en Tibe. Ze hebben 'gelogeerd' bij bomma. Een uitleg van hier tot ginder. Ik hou van mijn 5 jongens en dat ene meisje. Daarmee vertel ik niks nieuws natuurlijk. Grootouders en kleinkinderen, een zegen voor beide partijen. Ooit hoop ik én voor mezelf én voor hen om ze mee te tronen op de Camino. De toekomst zal het uitwijzen.
We stappen weer in de natuur. Na 18 km houden we het voor bekeken. De albergue van Briallos ligt wat van de weg af en daardoor rond deze tijd van het jaar niet zo bezocht. We zijn er samen met 2 dames van de Canarische Eilanden. Briallos is een klein dorp waar echt niks te beleven valt. Van 3 jaar geleden herinner ik me dat je 1 km verderop lekker kon eten bij een wegrestaurant. Pech, wegrestaurant weg. Daar sta je dan, zondag in een klein dorpje. Er is 1 winkeltje. Zouden we, zouden we niet? We wagen het erop. De winkelier roept vanuit het raam boven dat hij binnen een half uur zal open doen. Oef, dankjewel Señor.

Redondela - Pontevedra
Het bos in vandaag. Je kan de nationale wegen niet altijd vermijden en akkoord, je maakt soms overbodige kilometers maar het bos en de dorpjes, een verademing.
Kippen die kakelen dat ze een ei gelegd hebben, de haan die kukelekuut dat het zijn hennen zijn, waar een Buenos  Dia een vanzelfsprekendheid is bij iedere groet. En dan het bos waar stilte hoorbaar is, waar dat ene vogeltje zijn repertoire brengt, de geur van terpentijn en eucalyptus, omhoog omlaag, het is wat anders dan de kust en een goede combinatie voor deze camino, vind ik. Het is weer meer dan 30 graden. De laatste loodjes wegen zwaar. Na aankomst is er een invasie van jongeren, allemaal Duits sprekend. Ik blijf het vreemd vinden. Wat is hun motivatie? Ze hebben nog niet van het leven geproefd. Nog vlug een leuke tijd voor het begin van het academisch jaar? Spijtig als straks 60+ers geen plaats meer hebben door al die jonge benen.
Later verneem ik dat het een groep van 9 theologie studenten betreft, samen met hun leraar. Veel later komt er weer een groep toe uit Duitsland, 22 jongeren met 2 jonge priesters. Een plussers groep van vooraan in de 20. Ze zijn zeer enthousiast en voorkomend. Nee, de kerk is gelukkig niet dood. Als ik de droge was binnen haal merk ik in een onopvallend hoekje zowaar een moslim die zijn matje uitrolt. Ik schrik even maar groet hem respectvol. Geloven we niet allen in dezelfde God? Een oecumenische gedachte die in mij opkomt.
Om 20 uur komt er nog een oudere dame samen met haar kleindochter toe en ook voor haar is nog plaats. Een jongere heeft zijn bed afgestaan. De Jeugd van vandaag? Jawel, ze mag er zijn.

Vigo - Redondela
Na de martelgang van gisteren lijkt het vandaag een gezondheidswandeling te worden. Althans voor mij want voor Paul is het een lijdensweg. Ik heb met hem te doen. Slechts 14 km.
We arriveren tamelijk vroeg, toch hebben er al 20 een bed. Allemaal jongeren. Ik grap een beetje met de hospitalera en vraag vermindering voor senioren. Ze moet gemerkt hebben dat Paul er serieus aan toe is en we krijgen zowaar een voorkeurs behandeling. De aparte kamer voor zieken of mindervaliden. Dankjewel hospitalera, muchas gracias.
Redondela is een levendige stad. Veel jeugd en kinderen. Wat een kapitaal aan toekomst! Het is een lust om 's avonds op pleinen en straten te verkeren, een speels openluchttheater.

Baiona - Vigo
Door omstandigheden volgen we geen pijlen vandaag. Voetproblemen nopen voor de kustweg te kiezen. Leuk en niet leuk. Mooi weer en het weekend staat voor de deur. Drukte alom. Onverwachts lopen we langs een naaktstrand. We hebben onze koppen natuurlijk zedig naar de andere kant gewend, behalve die keren dat we er niet naast konden kijken en stappen met ogen dicht is geen optie. Vigo is een monsterstad. Amai nog niet. Het heeft een zeehaven,vlieghaven,  belangrijke trein verbindingen en autobussen ontbreken ook niet. We moeten de volledige stad door. Het wordt een marteling, een kruisweg, een dodentocht in 't klein. Om half 6 vinden een hotel voor een aanvaardbare prijs. Later zien we meer aanbiedingen hadden we wat verder gestapt. Maar ja, als je doodop bent...
Morgen Redondela langs het water en dan duiken we eindelijk het groen in. De kalmte van de voorbije dagen zal definitief voorbij zijn.

Oia - Baiona
De mist is opgetrokken. Wat we gisteren moesten ontberen krijgen we vandaag in overvloed. Prachtig wat wind en water miljoenen, miljarden jaren met rotsen en stenen doen. Ik krijg er niet genoeg van. We vorderen langzaam. De zee heeft schuim op de mond. Dit is genieten. Wat trekt me hier aan? Water en bergen, hoog en laag.
Bij het naderen van Baiona draaien we min of meer weg van de kust. Bye bye Costa. Ik hoop je weer te zien. Baiona is weer zo een typische toeristische haven stadje, lang uitgerekt. Men had ons ingelicht, je moet de hele stad door. Toch maar enkele keren gevraagd. Kilometros zijn hier anders geijkt dan bij ons. Of is het iets van 'laatste loodjes'? Uitendelijk belanden we in Ramallosa, 5km voorbij Baiona.
Het wordt een afgezaagd refrein, we zijn weer de enige pelgrims in de albergue 'Apostolicas del Corazon de Jesus'. Een hartelijk verblijf waar we elk een kamer aangeboden krijgen, een luxe.

A Guarda - Oia
Mistig deze morgen tot bij aankomst. Spijtig want dit moet één van de mooiste stukjes zijn. Links de oceaan, rechts de bergen. Bovendien word je slechts een enkele keer op de autoweg geleid. De ruisende golven altijd op de achtergrond. We zijn weer alleen in de albergue. Voor wie niet van drukte houdt, een aanrader deze Camino. Denk soms aan Lucie die nu de Camino Françes stapt. Haar wedervaren lees ik op een blog die Caroline bijhoud. De 2 vriendinnen van 2008 weten perfect de sfeer te scheppen en weer te geven. Op die drukke Camino heb je een heel andere beleving. Nu ja, beide hebben hun eigen charme.
http://schoonzussen-onderweg.blogspot.be/

Vila Nova de Cerveira - A Guarda
Vandaag terug Belgische tijd. Brug over de Miño en andere taal, ander uur, ... de overkant.
Portugal, de Caminho pela Costa is aan een update toe. Je moet soms zoeken naar de gele pijlen. Sommige steden hebben hun pijlen terug in de verf gezet, anderen niet. Albergue's kan beter maar zal zeker komen. Vriendelijk volk heel zeker.
We kiezen na een paar kilometers voor rustige lokale wegen. Daardoor lopen we meer en langer en kom je waar je anders nooit komt.
Ons ommetje van 32 km eindigt in A Guarda. Gek we zien Caminha een paar honderd meter aan de overkant waar we 2 dagen terug verbleven.
A Guarda is een klein stadje rond een heuvel aan de monding van de rio Miño met vissers baai en haven. Castro de Santa Tegra is een uniek Celtisch dorp gebouwd boven op die heuvel. Ik had het graag bezocht maar pelgrim én toerist, het is een moeilijke oefening. Op aanraden van mensen van daar doen we een eenvoudig restaurantje aan met een goede menu kaart. We logeren weer alleen in de albergue.

Caminha - Vila Nova de Cerveira
Het regent als we vertrekkensklaar staan. Zondag  vandaag. Koffietje eerst en ja waarom ook niet naar de mis. De kerk zit stampvol. Als we buiten komen straalt de zon. We nemen gewoon de kortste weg, gewoon om vlug op de bestemming te geraken. Oke het is niet de mooiste en zeker niet de rustigste weg maar we willen vlug in de jeugd herberg zijn. We hebben geluk vandaag. Het dorp is bijzonder versierd en we zijn nog net op tijd voor de processie. Waar is de tijd. Ik heb het ook nog meegemaakt thuis, 40 j. geleden. Bijbeltaferelen, trommelcorps, harmonie, versieringen onderweg, heel het dorp doet mee. Later op de avond is er nog een optreden van de harmonie met muziek van Abba, Freddy Mercury. Allemaal jeugdige leden. De zondag kon niet mooier eindigen.

Vila Praia de Ancora - Caminha
Het regent dat het giet, gelukkig liggen we nog in bed en regen voor 8 uren  blijft niet duren. Het weer is wat veranderd. De mensen hier zullen het niet erg vinden. Zelfde scenario als gisteren, de binnenstad het marktplein met kerk, de steegjes, de mensen. Ontbijten en vertrekken voor een korte etappe. Het is niet altijd gemakkelijk om de gele pijlen te volgen of te vinden. Vandaag is dat helemaal niet erg want het is miezerig en weinig verkeer. De albergue van het genootschap is ondergebracht bij een kleuterschool. Het is vakantie tijd. We worden verwelkomd door Selina die klaar staat om te vertrekken. Zij neemt de boot niet en wij gaan het morgen ook niet doen. We zullen een ommetje van 30 km maken want we zitten voor op schema.
's Avonds hebben we afgesproken om samen te eten en het ook klaar te maken met 2 Duitsers Rolf en Isabel, vader en dochter. Later komen er nog 2 bij die in Lissabon gestart zijn. Intussen is de zon weer van de partij. Dan nog vlug enkele wasjes.
Dankjewel Rolf en Isabel. Zij waren de keukenpieten van dienst.

Viana do Castelo - Vila Praia de Ancora
Waar we gisteren geen tijd voor maakten, lopen we nu kriskras door de stad aan een rustig tempo. We zijn niet gehaast vandaag. Het is wat zoeken om terug de waterlijn te bereiken. Volg mijn intuïtie en verlaat de aangewezen weg via veldwegen tot in de duinen. Merk daar GR-paden. De oceaan is heel kalm vandaag, het weekend begint, de zon schijnt al vroeg en bovendien is er hier nog schoolvakantie. Waar strand is, is er volk. Het is eigenlijk geen zicht. 2 pelgrims tussen badpakken. Kan de verleiding niet weerstaan om de schoenen uit te trekken. Golven zijn onvoorspelbaar. Wat niet mag gebeuren, gebeurt dus wel. Gelukkig droogt alles snel in de felle zon.
De laatste kilometers stappen we noodgedwongen langs de nationale weg, echt niet plezant. Morgen Caminha. De ferry is buiten werking. Er is een alternatief. Ik ben benieuwd

Esposende - Viana do Castelo
De eerste uren slingeren door vriendelijke dorpen met vriendelijke mensen. Elke 'Bom dia' tovert een glimlach op elk gezicht. Hier vind je nog de bakker aan huis, de toeterende visboer, ... voor wat oudere mensen is het een gedroomde oplossing. De winkel om de hoek, de buurtwinkel, je ziet het gelukkig bij ons terug komen.
We hebben het niet verwacht maar we stappen nadien volledig in een natuur landschap. Het lijken de Ardennen wel maar dan met veel eucalyptussen tussen. De oceaan is ver weg vandaag. En dan heel onverwacht, 2 pelgrims uit Oost-Vlaanderen. Ze zijn ongewild op deze camino terecht gekomen want zouden via Barcelos stappen. Maar ze vinden dit ook ok en zijn zeer enthousiast. Het laatste stuk brengt ons naar Viana do Castelo via een 563 meter lange brug over de rio Lima, in 1878 gebouwd en ontworpen door Eiffel.
Het Convento do Carmo heet ons welkom.

Vila do Conde - Esposende
Je verwacht het niet midden in stad maar we worden al van heel vroeg gewekt door hanengekraai. Barcelos ligt nochtans niet in de buurt. De pijlen zijn we gisteren kwijt gespeeld dus bepalen we zelf onze route. Zoek de dijk op en wanen ons in Blankenberge. Na enkele kilometers zijn de pijlen er terug en stappen als we de stad achter ons gelaten hebben een prachtig stukje Camino langs de kust. Namiddag worden we achter de duinen geleid door enkel landbouw gebied, kleinschalig weliswaar maar voor de mensen hier van kapitaal belang. Leer wat bij want weet nu dat zeewier aangewend wordt als bemesting.
De enige pelgrims (3) die we al ontmoet hebben stapten in de tegenover gestelde richting, naar Fatima maar vandaag vinden we eindelijk iemand die ook richting Compostela stapt. Selina, een jonge Duitse die tot Valença wil stappen en daarna via de klassieke Camino terug naar Porto. Krijg nog wat interessante info van haar via Bluetooth.
Na 25 km belanden we om 6 uur eindelijk in een albergue in Marinhas. We hadden wel een vermoeden maar dat het zo kalm was? We zijn de enige pelgrims in een nette albergue van het Portugees genootschap. Na douchen naar het restaurant en daar begaan we een flater. We bestellen beide "Polvo" en verwachten kip op ons bord. Vraagt die ober ook nog of we graag de overschot mee naar huis willen. Nee, inktvis je moet er liefhebber voor zijn. Maar we gaan niet klagen.

Francisco Sá Carneiro Airport - Vila do Conde
Pas om 2 uur 's nachts de geboekte kamer gevonden. Oef... Na het ontbijt opstap, richting Costa. Het is een bloedhete en loodzware dag vandaag. Toch houden we er een positief gevoel aan over. Albergue's zijn dun gezaaid hier. Dus op zoek naar wat anders. Hostel Casa Venceslau op aangeven van een vriendelijke slager onderweg. Obrigado Ronaldo.
We zien hem later op de avond terug want hij werkt in een heel net en goed restaurant waar ze tot buiten staan aan te schuiven voor meeneem schotels.
Vandaag zitten we iets vroeger in ons bed.

Lezers van vorige blogs weten dat ik geen geoefende wandelaar ben. Heb voorbije weken dus toch wat gewandeld. Daarbij 1 constante: altijd geheel of gedeeltelijk langs het Albert kanaal, langs het water. Soms een wandelaar, soms fietsers, soms een wuivende schipper maar altijd weg van het drukke verkeer. Water brengt rust.
De keuze voor de kust route is dus niet toevallig.
Vandaag is het zover, 1 september. Eerste schooldag, voor mij eerste etappe. Straks vliegtuig Porto, morgen eerste stappen op de Caminho Português pela Costa.
Een welgemeende BUEN CAMINO aan iedereen.

Vandaag 4 weken en Compostela en Santiago wenken weer. Voor de 6de x (eigenlijk 7de x maar dat is een apart verhaal dat hopelijk volgend jaar zijn beslag krijgt), noem het een gezonde verslaving. Alhoewel, of het gezond zal blijven valt af te wachten. Voel hier en daar krakende scharnieren.